Victor Illanas, Oriol Marí, Max Sagués, alumnes de 1r de Batxillerat
– A què et volies dedicar quan eres petit?
– Quan era petit, a banda de quan ets molt petit que vols ser qualsevol cosa, a partir dels tretze… dotze anys volia ser professor, però volia ser professor d’història, una mica diferent al que faig ara, però… vaig estudiar una enginyeria i llavors em vaig dedicar a professor d’informàtica.
– T’has dedicat a altres coses a part de la informàtica?
– A part de la informàtica, o sigui, a banda de donar classes d’informàtica aquí a l’escola, també he estat uns anys treballant en empreses d’informàtica i quan estudiava a la universitat treballava en una empresa… en un magatzem carregant caixes amunt i avall.
– Quines són les teves aficions?
– Les meves aficions, com imagino que ja ho sabeu per Berlín, són córrer, és córrer per la muntanya, caminar per la muntanya, i després tinc altres aficions, cuinar, cuinar postres, cuinar coses d’aquestes.
– En què ocupes el teu temps lliure, què fas per desconnectar?
– M’en vaig a córrer un parell d’horetes i acabo tranquil.
– Quin any vas arribar a IPSI?
– Jo vaig arribar el 99, crec que era. Sí, 99, 99…
– Com vas arribar a IPSI?
– Doncs vaig arribar a IPSI una mica per casualitat, en algun moment de la meva vida l’empresa on estava va decidir… redistribuir el personal… jo em vaig veure a l’atur i a la semana d’estar a l’atur em va sortir l’oportunitat de treballar aquí perquè el professor d’informàtica havia decidit marxar i això era cap el mes d’abril i jo vaig entrar el mateix mes d’abril, i bé, des de llavors,19 anys.
– Com han evolucionat les classes d’informàtica amb els anys?
– Han evolucionat seguint una mica les característiques de la tecnologia. De tenir una única aula d’informàtica amb 24 ordinadors a tota l’escola, a tenir, ara, més de 300 ordinadors i 800 iPads. O sigui que han anat evolucionant en funció de la tecnologia i hem anat acoblant-nos al que tocava en cada moment.
– Quins són els teus propòsits laborals a mitjà i llarg termini?
– Jo em veig continuant aquí, dins l’Escola sense cap mena de problema, espero. Amb laboral a què et refereixes, a promoció? Bé no, perquè ja la feina en la que estic m’agafa gran part de la meva vida laboral, del mes, de l’any o del que vulguis i és clar, aquí no només sóc professor, també portem el Departament d’Informàtica entre altra gent i jo i també toquem els dos àmbits, l’àmbit acadèmic i l’àmbit més aviat informàtic, o sigui, que estem repartits, i no em veig en un altre lloc ara mateix que no sigui aquest.
– Què és el que més t’agrada de ser tutor de 4t d’ESO?
– Trobo que, jo vaig ser uns quants anys tutor de 3r, no sé si 5 o 6 anys, i el canvi, la diferència entre els alumnes de 3r i 4t és brutal. És un any pero a 4t els alumnes estan una mica més tranquils, més madurs. El de 3r és un curs més difícil, tots teniu l’experiència ja que no fa gaire temps vau passar per 3r. Els de 3r sembla que estiguin embogits, els nanos, amb els nois i les noies a 4t la cosa va anant millor, ja comencen a ser més responsables, ja comencen a veure una mica el batxillerat i properament la universitat i l’àmbit és més de tu a tu. Semblen persones més adultes a 4t d’ESO, que hi pots parlar, pots fer comentaris, pots fer bromes i no s’ho prenen tot com un atac personal, a 4t estan molt millor.
– Quants anys fa que vas a Berlín amb l’escola?
– Hi he anat 3 anys. Un primer any que no era tutor, després vaig tenir un any que no hi vaig anar perquè hi anava la meva filla, i 2 anys com a tutor de 4t d’ESO, i aquest any hi torno a anar.
– Ens podries explicar algun fet curiós sobre els últims anys?
– Bé, l’any passat un company vostre es va trencar un dit per no fer cas del que havíem dit 10 segons abans, però tots els viatges tenen les seves petites coses, i afortunadament no hi ha anècdotes molt, molt greus, perquè voldria dir que segurament alguna cosa que no ha anat prou bé. En el cas de 4t no he tingut cap problema.
– Amb què et quedaries del viatge amb nosaltres a Berlín?
– L’ambient va estar molt bé. Semblava més aviat un grup de nanos més de casal que no de 4t d’ESO amb ganes de “liarla” i ganes de marxar a la nit, escapar-se… sí, vaig veure un ambient molt fresc per part vostra, excepte l’última nit que es va fer molt llarga, que gairebé no vam poder dormir, però ja ho porta això el propi viatge, ja saps a què vas, ja saps que a dormir poc i a caminar molt.
Whatsapp està molt bé per enviar-se informació en un moment donat, per quedar o pel que sigui, però fins a quin punt se’n fa un ús d’aquest estil i no un ús lúdic o fins i tot ximple, no…?
– Què en penses de les xarxes socials?
– Tenen el seu perill, perquè no saps mai el que pots escriure i no només el que pots escriure sinó com pots ser interpretat per la persona que ho llegeixi i la difusió que té a les xarxes socials, és clar, tu ho dius per un company teu i se n’assabenta la resta del món i no saps com pot anar la cosa, llavors, són una eina prou bona, o sigui, Whatsapp està molt bé per enviar-se informació en un moment donat, per quedar o pel que sigui, però fins a quin punt se’n fa un ús d’aquest estil i no un ús lúdic o fins i tot ximple, no? Tonto, d’enviar-se fotos perquè sí, per Instagram, una mica aparador, és. El que abans es feia amb quatre o cinc amics al carrer, ara ho publicites a tot arreu
– Què en penses d’aquest compte d’Instagram (@ipsi.memes)?
– L’IPSI.memes no sabem exactament de qui és. Creiem que és d’exalumnes d’aquí de l’escola, i exalumnes que no és que estiguin enfadats amb l’escola sinó que els agrada fer alguns comentaris. Hi ha alguns memes que són molt encertats i estan molt bé, i altres, els menys, que potser se’ls podien estalviar, i sobretot segons quins comentaris que a vegades hi posen als costats, persones que estan vinculades a ipsi.memes, doncs també a vegades es podrien estalviar algun d’aquests comentaris. Però sempre i quan es faci des del respecte i sense insultar a ningú, no ho veig malament. La crítica sempre és bona, i pots aprendre’n i pots utilitzar-la com una eina constructiva.
– Com és, tenir els teus fill a l’Escola?
– Bé, en el cas de la gran, va marxar l’any passat, ja és a la universitat, i en el cas del petit, el Biel, és a 4t d’ESO i el tinc jo també com a alumne i és complicat perquè estàs a les dues bandes. Segons i com, sents comentaris de companys teus o al revés, sents comentaris dels teus fills cap a companys teus. És una mica complicat, però ho intentes portar el millor possible.
– Per tu és difícil separar els dos àmbits?
– Intento separar-los, però moltes vegades als comentaris que es poden fer a casa o el que sigui, acaba sortint l’escola.
– Algun cop has parlat amb el teu fill sobre el que és per ell tenir-te com a professor?
– No, perquè és el primer any que el tinc com a alumne. Fins ara sempre l’havia pogut esquivar, podríem dir, no? Però com que aquest any ha triat la meva assignatura i no hi ha un altre professor que faci la mateixa assignatura, l’he tingut. No és la primera vegada, perquè la gran també la vaig tenir a 4t d’ESO. En principi tracto el meu fill com tractaria a qualsevol altre alumne o fins i tot, potser una mica més rigorosament. Però bé, no hi ha cap problema.
– D’acord, fins aquí la nostra entrevista, t’has sentit bé?
-Sí, sí, molt bé, moltes gràcies, molt ràpida no?
En Joan Valero ens contesta unes preguntes sobre la seva experiència com a professor d’Informàtica a l’ESO de la nostra escola
Deixa un comentari